Dit gevoel is nu. En daar een dikke punt zetten. Jezelf niet laten ontsnappen door te gaan piekeren. Te gaan handelen. Te gaan “vluchten” of “vechten”. Uithalen of terugtrekken. Allemaal hebben we zo onze eigen manieren om weg te gaan van dat wat gevoeld wil worden. Vandaag kwam ze binnen en uiten ze haar dankbaarheid. Reflecteert ze op het afgelopen jaar. Ervaart ze meer zelfvertrouwen. En geeft ze aan hoe ze minder is gaan piekeren. Hoe ze hier zelf zo van geniet en ook terugkrijgt uit haar omgeving. In haar geval is de vluchtroute naar haar hoofd schieten. Het hoofd is de vluchtheuvel van het gevoel. Daar waar iets niet gevoeld wil worden is ons hoofd er om naar af te reizen. Als een soort toevluchtsoord om te verblijven als het ergens anders te heet onder je voeten aan het worden is. Of te pijnlijk, of te verdrietig of te…… Iets wat ooit was. Iets wat toen "te" was. En wat we zijn gaan geloven dat nu nog steeds zo is.
En precies de route van “te” onder de loep nemen heeft de dame van vanochtend afgelopen jaar bewandeld. De route van te stoppen met geloven dat er iets “te” is in jou. De route van het blijven. Blijven in het moment. Blijven bij het gevoel wat zich aandient. I.p.v. door naar een oplossing te gaan zoeken ervan weg te willen. Past deze baan eigenlijk wel bij me? Zit het dan in mijn relatie? Wat kan ik anders doen om me “beter” te voelen dan ik nu doe? Discussiëren over een virus wat de wereld collectief aan het “denken” gezet heeft. Jezelf afvragen of je de juiste dingen aan het doen bent? Terugdenken aan hoe je iets anders had kunnen doen? Het gaat vaak over "anders". Jezelf afvragen of je wel goed genoeg bent in je werk, relaties, als vader / moeder Etc etc.
Voel lief mens. Voel wat er te voelen valt. Sta toe. Handel er vooral niet naar. Naast je gedachten zijn ook je gevoelens vaak onbetrouwbare raadgevers. Neem ze niet te serieus. Én ze willen wel gevoeld worden. Mee mogen doen.
Een behulpzame zin (om niet te kunnen ontsnappen naar je hoofd of een ander toevluchtsoord van jouw voorkeur) is:
Dit gevoel laat ik nu toe en hoort bij dit moment, dit gevoel is nu.
Probeer maar eens. En herhaal de zin hierboven. Je laat jezelf niet “ontsnappen” naar de zone van piekeren, doordenken, afvragen, klein of groter maken, spijt, discussiëren in of extern, doortrekken, zie je wel en daar gaan we weer zinnen. Je laat jezelf niet ontsnappen. En ontsnapt daardoor aan de grote mindfuck van het brein. Herhaal. Tot er geen herhaling meer is. En betrap jezelf de komende tijd maar eens. Op jouw vluchtroute(s). Lach erom en wees nieuwsgierig om te blijven. Wij eren ons hoofd voor waar het bijdraagt in onze levens. En we eren dat wat gevoeld wil worden zonder er iets mee te hoeven. En we leren daardoor stap voor stap meer regie te nemen. We leren over wie we zijn. En we leren waar het te doen en te laten is. We leren over een druk hoofd waar het precies (even) niet te doen is.
Juist nu. Juist in december. Waarin wij om ons heen veel "eindejaarsdrukte" als collectief toevluchtsoord zien:-) Heb het mooi daar samen of wees nieuwsgierig waar jij (bij) wil (ver)blijven.
Adem in. Adem uit.
ENJOY en een liefdevolle en "wakkere" decembermaand voor iedereen gewenst.
Karlijn
